- potentia
- [st1]1 [-] potentĭa, ae, f. : - [abcl][b]a - force (d'une chose), vertu, efficacité. - [abcl]b - en gén. pouvoir, puissance; faculté, capacité. - [abcl]c - puissance (politique), pouvoir, autorité arbitraire; influence, crédit. - [abcl]d - en gén. domination, souveraineté.[/b]
- non potentia, sed jure rem publicam administrare, Nep. : gérer les affaires publiques non à la suite d'une faveur mais conformément au droit.
[st1]2 [-] Potentĭa, ae, f. : Potentia (ville du Picénum).
* * *[st1]1 [-] potentĭa, ae, f. : - [abcl][b]a - force (d'une chose), vertu, efficacité. - [abcl]b - en gén. pouvoir, puissance; faculté, capacité. - [abcl]c - puissance (politique), pouvoir, autorité arbitraire; influence, crédit. - [abcl]d - en gén. domination, souveraineté.[/b] - non potentia, sed jure rem publicam administrare, Nep. : gérer les affaires publiques non à la suite d'une faveur mais conformément au droit. [st1]2 [-] Potentĭa, ae, f. : Potentia (ville du Picénum).* * *Potentia, potentiae, contrarium habet Impotentia. Virgil. Puissance et force.\Potentia. Cic. Puissance et authorité.\In magna potentia esse. Cic. Estre en grand credit et authorité.
Dictionarium latinogallicum. 1552.